Verslag 12 uur van Zolder
4 september 2021
Zaterdag ochtend 4/9 sluip ik op het onchristelijke uur 5.15 uit bed. Ik wil op dit tijdstip uiteraard vrouw noch kind wakker maken. Hoewel het bij mezelf toch ook wel wat pikt, overheerst toch het voorruitzicht op een leuke dag. De 12 uur van Zolder…it’s raceday! Naar wat ondertussen traditie is geworden, zullen we vandaag deelnemen onder de vlag van één van onze sponsors, nl. Protime. We zijn ingeschreven met 2 teams van 4 man waarvan 1 team de gemiddelde “veteranen” leeftijd van 40 jaar overschrijdt. Geen onbelangrijk detail , zoals later zal blijken. Rond 6 uur arriveert mijn partner in crime Bob…we zetten de fietsen op het rek van de mobilhome en off we go…
Na het obligate koffieke in Tessenderlo, arriveren we rond 7u30 op het racecircuit van zolder. We houden halt aan de kleine chicane, installeren ons en steken de stekker voor de volgende 16 uur in de elektriciteitskast… It’s gonna be a long but joyfull day…
Tijdens de briefing kijk ik al eens rond en probeer de tegenstand in te schatten… onbegonnen werk uiteraard want er zijn buiten het overall klassement ook nog een 8 tal nevenklassementen. Ondertussen zijn ook onze collega’s aangekomen en worden de nummers verdeeld. We overlopen de start en wisselvolgorde voor die dag in de veronderstelling dat we niet uit het koppeloton gereden worden. Hievoor zullen we wel, om beurt, 1,5u aan een gemiddelde tussen 41 en 43 km/u moeten meedraaien. Maar met meer zelfvertrouwen dan talent , geloven we hierin.
Kwart voor 10 is het verzamelen achter de pacecar die 1 rondje tegen 35 per uur zal rondrijden om de wilde stieren vervolgens los te laten. De start is cruciaal want er wordt idd geprobeerd om vanaf de eerste meter weg te rijden met als doel een rondje te pakken op het peloton. Voor de start hebben we dan ook de jongste en sterkste van bende ingezet. Hij overleeft het eerste halfuur met glans en draait constant mee tussen de eerste 20 van de ongeveer 50 koppige leadgroup.
Na anderhalf uur het eerste kritieke moment…de wissel. Omdat je hiervoor de pits moet inrijden , verlies je het peloton en kom je achter het peloton terug het circuit op. Doe je dit alleen of met een klein groepje, dan kan je onmogelijk terug de aansluiting maken en wordt je op een ronde gezet. Iets wat we dus absoluut wilden vermijden. Maar Faust komt netjes met 30 anderen de pits binnen , geeft zijn transponder aan Vince, die op pad kan met de rest.
Ze rijden niet naar de rest maar doordat die devolgende ronde wisselen komt de volledige kopgroep toch terug bij mekaar. Ook Vince draait netjes mee en geeft na 1,5 opnieuw de fakkel door…. Doordat er gewerkt wordt met live tracking kunnen we de resultaten netjes volgen en blijken we halverwege ergens tussen de 20 en 30 positie mee te draaie maar meer nog… we staan voorlopig 2e in het quattro klassement voor veteranen. Dit zorgt uiteraard voor wat extra adrenaline en wat voer voor de te volgen strategie. We gingen voor een zo goed mogelijke uitslag maar dit was toch wat buiten verwachting. De strategie was uiteraard geen rocket science…zorg dat je in het peloton blijft en we staan op het podium. 😉 De ploeg op de derde plaats stond nog wel in dezelfde ronde maar de ploeg op de 4e plaats had toch al 2 ronden achterstand. Dit mocht niet meer fout gaan… Onderweg toch nog een 3 tal valpartijen maar gelukkig zonder betrokken partij te zijn. Iedereen blijkt ook de rustperiode goed te verteren en slaagt erin om ook in de 2e shift mee aan de kop te blijven draaien.
Bij de laatste wissel staan we nog steeds 2e met de 3e ook nog steeds in dezelfde ronde. Het komt er dus op aan om “De blauwe Reigers” in het oog te houden, indien mogelijk…en de buit is binnen. Deze eer is voor mij weggelegd. Bob komt de pits binnen in een relatief kleinere groep van een 20 tal renners maar zoals later blijkt onder leiding van de overall leiders. De laatste shift is meestal toch nog wel pittig daar het de laatste mogelijkheid is om nog iets te ondernemen. En bij het uitkomen van de pits gaat het tempo direct de hoogte in waardoor we 3 ronden later zelfs terug aansluiting maken met de rest van het peloton. Raar maar waar, mijn benen voelen zelfs beter aan dan tijdens mijn eerste shift. We draaien op dat moment nog steeds ong. 42km/h en dan gaat de bel aan de finish en vliegen we de laatste ronde in. Iedereen waant zich op weg naar de Champs Elysee en na een laatste keer de sacraments heuvel en de passage in de daaropvolgende tricky chicane stort het peloton zich naar de licht oplopende finishline.
Ik vermoed dat ik ergens top 25 ben gefinisht maar belangrijker ….na 12 uur op de fiets en dus 504 km later was de buit binnen. Ik heb in het donker het nummer 425 niet meer gevonden maar zoals later bleek , hebben we hen, door die laatste wissel en het terug kunnen aansluiten, zelfs nog op een ronde gereden. Iedereen uiteraard zo blij als een kind met een loly , vooral omdat dit zeker niet onze intentie was. Na de podium ceremonie en een verdiend pintje aan de mobilhome, alles nog even opruimen en rond 24u naar huis. Thuis aangekomen rond 01.00u vind ik mijn vrouw en kind terug zoals ik ze ’s morgens heb achtergelaten, slapend. Ik neem zo stil mogelijk een douche en kruip met een gelukzalig gevoel onder de dons.
It has been a long day… but it was worth it.
Sponsorloop
25 november 2020
Vele van onze (sportieve) plannen vallen door toedoen van de Corona-crisis in het water. We zien elkaar nog nauwelijks wegens het wegvallen van (zwem)trainingen, wedstrijden, clubfeest, evenementen,..
Daarom organiseren we voor onze leden, voor onze sponsors en voor sympathisanten een stratenloop in Wommelgem op zondag 22/11/2020. Uiteraard Corona-proof: kleinschalig, individueel of max. per 4, vrij start-uur tussen 08.00u en 17.00u. Deelnemers lopen een route van 10km of van 15km langs onze sponsors. Bij elke post trekken ze er een foto.
Deze collage is hier het resultaat van. Klik op de collage om het volledige album te zien.
clubcledij DECCA
10 februari 2020
Beste leden
Onze webshop is eindelijk klaar. Deze zal opengezet worden van 14 tot 23 februari.
Hoe werkt het? Wel, heel simpel. Via het decca-logo kan je doorklikken naar de webshop van Decca. Op de startpagina van deze site kan je rechts bovenaan op het balkje ‘Ga verder met je paswoord’ drukken. Hier vul je het paswoord in dat je verkregen hebt via email. (Dit paswoord is enkel voor leden van W.E., dit kan je niet doorgeven aan derden!). Eens op de webshop gekomen moet je nog een account aanmaken. Druk op inloggen en maak vervolgens je account aan. Eénmaal ingelogd, kan je je bestelling plaatsen. Het verschuldigde bedrag schrijf je over op de clubrekening ( BE83 4035 0494 7115) met vermelding ‘clubkledij Decca + naam’. Denk eraan dat het enkel mogelijk is om te bestellen van 14 tem 23 februari. Bestellen van de nieuwe clubkledij is volledig vrijblijvend maar het zou wel tof zijn dat we een iets wat deftige bestelling kunnen plaatsen. In bijlage vinden jullie ook een lijst met jullie pasmaten. Denk er aan, indien nodig, je opmerkingen te vermelden. Bij eventuele vragen mag je mij altijd mailen
Grt.
Dirk
Ötillö Swimrun 1000 Meren
22 september 2019
Swimrun, it’s not only a race, it’s an adventure
An adventure ! Dat is vaak het juiste woord als ik aan mijn sportervaringen denk.
’t Oud zot. Zo ben ik op mijn 45ste gestart met triathlon. Nooit gedacht dat ik met competitie zou starten, ik kon geen meter crawl zwemmen en nog minder gedacht dat ik een paar jaar later op één seizoen op de BK’s van zowel 1/8, 1/4 als 1/2 op het podium zou staan. Tijd voor iets nieuw. Eigenlijk ging ik uitbollen, de 50 gepasseerd en tijd om gewoon voor de fun wat bezig te blijven.
En toen……ontdekten we swimrun. Een nieuwe sport in België, ontstaan in Noorwegen en Zweden, maar intussen al populair in tal van landen. Lopen op trailrunparcours en zwemmen in open water (rivieren, meren en de zee), telkens afwisselend. En vooral : een teamsport !
Na jaren individueel bezig geweest te zijn sprak me dat vooral aan. Samen trainen en nieuwe dingen ontdekken, vreugde delen... teleurstellingen overwinnen. Een mooi gegeven. Je bent maar zo sterk als “samen” en dat is ook een nieuw gegeven om mee te leren omgaan.
Het was ook compleet anders : zwemmen met schoenen en lopen met zwemspullen. Telkens in en uit het water. Soms omgevingstemperaturen van 38°C en kilometers lopen in de duinen maar ook overwinnen van watertemperaturen van 8°C, wat toch wel voor wat angst zorgde !
We zijn ooit terecht gekomen in stroming in de zee waar we ons moesten uit zien te redden door ons vast te klauteren aan rotsen...
Wat gestart werd als een experiment draaide onverwacht weer anders uit.
Geen leeftijdscategorieën en toch als eerste damesteam gefinisht in onze eerste wedstrijd in de Schorre, op de korte afstand.
Nog geen moment om uit te bollen dus. We begonnen terug hard te trainen op zowel lopen als zwemmen. Leren lopen op mul zand (elke zandkorrel van de Kalmthoutse heide hebben we onder onze zolen gevoeld) en ook de zwemkilometers diende opgetrokken. De meeste wedstrijden zijn immers tussen de 4 en de 5 km zwemmen. Gezien er maar 2 wedstrijden in België waren trokken we ook naar het buitenland : Frankrijk en Duitsland. Ook daar haalden we, buiten onze verwachtingen het podium.
Dan maar het échte werk eens uittesten ?
Grenzen verleggen nu we het nog kunnen, de oma’s 😊
De world series, met de échte toppers, incluis de wereldkampioenen. Deelnemers uit 21 landen die ongeveer 35 km lopen en 7,5 km zwemmen kregen voorgeschoteld.
Tijden de briefing zag je het al : vitale mensen. We werden er stil van : waar zijn we in godsnaam aan begonnen ?
De bus op om 45 km -want het was iets langer- verderop gedropt te worden. Het leek oneindig lang.
Een fijne sfeer, iedereen die zich klaar maakte, je hoorde alle talen... We spraken nog eens af om goed voor elkaar te zorgen. Aankomen was onze opdracht !
Het startschot... en daar begon ons avontuur. Het water voelde koud, twijfel, hadden we toch niet beter onze lange mouwen aangedaan ? Te laat.
De eerste 3 zwemstukken, telkens van 1200 meter, gingen vlot. Het lopen ook. We wisten dat we ons niet mochten overhaasten, de weg was lang, héél lang. Soms zanderig, soms hindernissen, maar magische bossen en prachtige meren. Het gebied, 70 km boven Berlijn telt 3000 zoetwatermeren. Het oosten van Duitsland is mooi.
Na 34 km voelde ik de vermoeidheid in mijn lijf sluipen. Het water voelde des te kouder. Het zwemmen ging minder vlot. Je hoorde atleten roepen vanuit het water en in de reddingsboten getrokken worden. Sommigen werden onderkoeld tegen gehouden aan de uitgangen van de zwemstukken, waar telkens medisch personeel controleerde of je nog wel veilig verder kon.
“You will do this” zeiden ze tegen ons, het gaf moed 😉
Prachtorganisatie, dat mag gezegd van die zweden !
Puur op karakter doorbijten, verwerken dat we even onoplettend een kilometer verkeerd liepen (alhoewel het zooo duidelijk stond aangegeven). “Dju, nog wat verder lopen, ik z’n hier niet meer gère”. Uiteindelijk zicht op de finish. “Damm, er ligt nog 500 m water tussen, ik heb écht geen zin meer om nog te zwemmen”. Maar op dit punt stoppen is geen optie. De finish, ontlading, emotie !
6u44 gesport, we hebben het gefixt en nog 7e van de 13 dubbel dames en 61e van de 108 ploegen overall. Zooooooo blij dat we dit nog kunnen meemaken. De zwaarste wedstrijd die ik ooit gedaan heb.
Zo jammer dat de sport nog zo ongekend is in België en daarom ook onbemind ? Voor ons een mooie sport, waar vooral sportiviteit hoog in het vaandel wordt gedragen, een geweldige sfeer heerst onder de deelnemers en het een evidentie gevonden wordt om elkaar te helpen waar nodig. Per team maar ook daarbuiten. Het is de mens tegen de natuur en daar ben je als mens vaak nietig tegen. Zo’n unieke ervaring !
Relaas Vichy
11 september 2019
Nadat ik de Ironman van Vichy heb kunnen laten bezinken heb ik toch ook de tijd genomen om het relaas van zondag 25 augustus en de voorbije maanden neer te pennen. Dat de opgave één van mijn grootste sportontgoochelingen is, hoeft geen betoog. Langs de andere kant heb ik de voorbije maanden beseft dat triathlon (en bij uitbreiding sport) wel een passie is en ook wel een beetje ‘een way of living’. De armbreuk gooide natuurlijk veel roet in het eten, maar blessures zijn natuurlijk onderdeel van de sport.
Het wedstrijdverloop
Wat de wedstrijd zelf betreft, begon de dag goed. Het zwemonderdeel ging goed zonder te forceren. Exacte zwemafstand en -tijd heb ik niet doordat Garminhorloge onderweg is afgesprongen. Officiële zwemtijd was 1u15’59”.
Het fietsen ging aanvankelijk goed, al had ik na de eerste ronde door dat het een zeer lastig fietsparcours was en dat een goed ritme vinden geen simpele zaak zou zijn. Het was naar boven of beneden en hartslag onder controle houden was dan ook een uitdaging. Hierbij zorgde de grote hitte (36 à 37 graden) en weinig schaduw ervoor dat de hersenen na een tijd gaar gekookt waren. Na 4,5 à 5 uur fietsen begon ook het voedingsplan wat stroef te lopen. Sportbars binnenhouden ging moeilijker en het verlies van een eigen sportgel was ook niet bevorderlijk. Hierbij kwam dat sportgels van de organisatie niet binnen te houden waren en dat de drank stilaan op warme thee begon te trekken. Een perfect recept dus voor gerommel in de maag en darmen. Het laatste half uur begon door dit alles ook de energie stilaan weg te vloeien. Toen wist ik al dat het een ware calvarietocht zou worden.
Dat die calvarietocht na 5 km lopen al zou eindigen stond niet in de planning. Duizeligheid en misselijkheid zorgden ervoor dat stoppen de enige optie was. Op dat moment flitst er gedesillusioneerd vanalles door je hoofd. Is dit het nu? Was dit negen maanden opoffering waard? Zelfs een lichte vorm van schaamte ontstaat, wanneer je beseft waar je omgeving de voorbije maanden heeft mee rekening gehouden. Op de medische dienst valt de confrontatie nog zwaarder. Triatleten (ondanks het grootste respect) met een medaille wil je mijden als de pest en het enigste wat door je hoofd spookt is “Ik wil hier zo snel mogelijk weg”.
Wat als?
Na de opgave denk je vaak ‘Wat als?’ Wat als ik mijn armbreuk niet had gehad? Wat als ik de zwaarte van het fietsparcours van de Ironman van Vichy had gekend? Wat als het geen 36 à 37 graden was? Als format voor een tv-programma kan het misschien werken, maar in de sport en het echte leven doet het niet ter zake. Het enige wat je kan doen is er lessen uit trekken en er de volgende keer rekening mee houden. Wat ik hier voor mezelf uit geleerd heb (al is het eerder een bevestiging) is dat de ketting maar zo sterk is als de zwakste schakel. De beperkte belastbaarheid van maag en darmen, al was dit de voorbije wedstrijden niet meer aan de orde, blijft een zwak punt. Bij mij gaat het dan niet om 10 of 15 minuten verliezen, maar om een serieuze slag van de voorhamer. De extreme omstandigheden hebben dit gegeven natuurlijk versterkt, maar het is toch iets waar ik aan moet werken.
(N)ever again?
De hamvraag die ik de voorbije week het meest heb gekregen is of er nog een tweede poging komt. Ooit ben ik met triatlon begonnen omdat ik de fun en de uitdaging van deze ultieme duursport wel inzag. Het oorspronkelijke doel was nooit om een volledige triatlon te doen. In 2017 in hetzelfde Vichy heb ik na de halve triatlon echter beseft dat dit zeker tot de mogelijkheden behoort en dit geloof ik nog steeds. Het blijft wel gekkenwerk (zeker voor een buitenstaander), maar langs de andere kant is het iets dat met de juiste voorbereiding en geen te extreme omstandigheden perfect haalbaar is. In 2020 zal de full distance zeker niet op het programma staan, maar wie weet in 2021 of 2022.
Thnx!
Triatlon wordt vaak omschreven als een hyperindividuele sport en dat is het voor een deel ook. Tijdens de wedstrijd is het de strijd met jezelf aangaan en geldt het motto ‘me, myself and I’. Het hele project is dat verre van. Je moet mensen hebben die meegaan in het verhaal en je er ook in steunen. Zonder een topbegeleiding en een meelevende familie- en vriendenkring is dit allemaal niet mogelijk. Je kan wel goede afspraken maken, maar enige inschikkelijkheid moet toch regelmatig aan de dag gelegd worden. Daarom special thanx aan Sara, Stan, Briek, mijn ouders en Kurt. Zonder jullie had dit niet mogelijk geweest!
Puntjes pakken
20 juni 2019
Beste W.E.’er
We trachten als club om onze leden zoveel als mogelijk te ondersteunen in hun sportieve ambities. Zo hebben we een puntensysteem ontwikkeld waar enkele leden al gebruik van maakten. Kijk even onder Menu > Wedstrijden.
- Finish een wedstrijd in clubkledij (behalve bij swimrun).
- Mail je prestatie naar wedstrijden@wommelgemendurance.be, ten minste 2 weken voor het clubfeest.
- Geniet van je waardebons (Costermans - Addict).
Met vriendelijke groeten,
Namens het W.E.-bestuur
Project 2020
7 februari 2019
Hallo We’rkes,
Vorig jaar is er tussen pot en pint, het zotte idee ontstaan dat het wel eens leuk zou kunnen zijn om met enkele leden van de club, een volledige Ironman te doen. Zo ontstond het ‘PROJECT 2020’.
Het idee om 3.8km te gaan zwemmen, 180km fietsen en even een marathonneke te lopen schrikt velen toch enigszins af. Vorig jaar hebben wij met enkele leden van de club al kunnen proeven van heel het Ironman gebeuren nl. de 70.3 Ironman Luxemburg. Het gevoel dat wij aan deze 4 dagen overhielden was fantastisch en proefde naar meer. Samen naar het hoogtepunt toeleven, de gezellige etentjes, goed lachen en zot doen en nadien een lekker pintje drinken. Meer moest dat niet zijn.
Dit wil ook zeggen dat samen trainen voor een onderneming als deze toch altijd leuker is in groep dan altijd alleen de baan op te moeten. In dit opzicht hebben wij met Ben Braem (triathlontrainer) een unieke kans gekregen om verantwoord te trainen voor dit project.
Een gepersonaliseerd trainingsschema kost geld. We kunnen hierin de kosten serieus drukken door te werken met een groepsschema. Dit houdt in dat iedereen hetzelfde trainingsschema krijgt maar aangepast aan zijn/haar persoonlijke intensiteiten. Voor de rest is het trainingsschema voor iedereen hetzelfde en worden de lange duurtrainingen samen ingepland. Zo kan er onderling afgesproken worden om samen te gaan trainen.
Er wordt gewerkt met 1 gemeenschappelijke Dropbox. In die dropbox staat er een algemeen trainingsschema en een map voor elke atleet individueel. Hetgeen wat motiveert is dat je op deze manier ook kan zien welke atleet wat heeft getraind. Wat is er nog voorzien per maand :
- Begeleide trainingen zoals looptrainingen, heuvel looptrainingen, fietstrainingen, run-bike training van 25km, …
- individuele veldtesten
- maandelijks aangepaste Core-Stability schema
- infosessie voedingsplan voor de wedstrijd
- maandelijkse sportverzorging (massage)
Dankzij het groepsgebeuren én dankzij de club is een fikse korting voorzien voor wie instapt in dit project. Ook voor atleten die reeds vandaag bij een andere officiële trainer een gepersonaliseerd schema volgen, geldt de clubkorting mits voorlegging van een factuur.
Omdat alles toch wel op lange termijn gepland moet worden, vragen wij voor diegene die geïnteresseerd zijn, om dit aan onze voorzitter (Mark) te laten weten. Begin mei zouden wij toch graag weten wie er zin in heeft. Zo kunnen we eens samen afspreken met Ben Braem om alles eens deftig uit te leggen. Inmiddels is de knoop doorgehakt en nemen we deel aan op zondag 5 juli 2020
Dus verleg uw grenzen en ga de uitdaging aan. Ikzelf ben ook wel heel benieuwd.
Hopelijk veel respons en kunnen we samen lekker afzien.
6 uren van Halle
8 december 2018
Op zaterdag 10 februari 2018 wordt er in Halle de ‘6 uren van Halle’ georganiseerd .
Graag zouden wij als club willen deelnemen met 2 of 3 teams (of misschien 4 teams).
Dit is een MTB wedstrijd van 6 uur. De bedoeling is om op 6 uur tijd, in teamverband, zoveel mogelijk rondes van 5,5km te rijden. De teams kunnen bestaan uit heren, dames, gemengd of heren +40 en afwisselen doe je zoveel of zo weinig je zelf wilt. Dit wordt natuurlijk per team zelf afgesproken.
De wedstrijd begint om 14h en eindigt om 20h. De start wordt gegeven op het dorpsplein van Halle.
Fun, plezier en clubgeest komen op de eerste plaats, met een beetje competitie inbegrepen natuurlijk.
Het samenstellen van de teams gebeurt via lotjestrekking door een onschuldige kinderhand.
Dus voor diegenen die willen deelnemen, graag ten laatste bevestigen op 22 december zodat we tijdig kunnen inschrijven. Stuur een mailtje naar dirk.dewolf@outlook.com
Het inschrijvingsgeld wordt betaald door de club en iedereen wordt dan ook verwacht aan te treden in clubkledij.
Laat Halle weten dat Wommelgem Endurance op 10 februari aanwezig is. Twijfel niet en schrijf jullie in.
Bikefitting
23 november 2018
Beste wielerliefhebber
Bike Improvement en Wommelgem Endurance stellen voor:
Bikefitting
Op vrijdag 23 november 2018 vanaf 19.00u nodigen wij u uit in de feestzaal van het fort II van Wommelgem.
Van 19.30u tot 21.00u vertelt Stephan ons meer over een correcte fietspositie, over meer krachtontwikkeling en over blessurepreventie. Ook over een aerodynamische houding op de racefiets en op de triatlonfiets.
Deze lezing is gratis en zonder inschrijving.
Nadien kan je bij een natje en een droogje aan sportieve prijzen nog rustig blijven napraten.
Met sportieve groeten.
Prikbord
Patrick, na ontvangst van betaling ontvang je een mail.
Krijg ik een bevestiging als ik mij heb ingeschreven voor de winter duatlon ?
De inschrijving voor de Duatlon is geopend
Inschrijven Winterduatlon 2024 Duo Luc janssens en Dylan Oorts Sprinters
Link naar fotos en videos van den Duatlon zijn toegevoegd
Een kort verslag van de duatlon-wedstrijd is te vinden op 3athlon.be : https://www.3athlon.be/2023/11/27/geert-lauryssen-krikt-record-nog-wat-verder-op-in-cross